خطر ابتلا به سرطان روده ی بزرگ با مصرف نسل جدیدی از داروهای کاهش وزن
3 مارس 2015- افراد چاق به منظور کاهش وزن یا درمان دیابت نوع 2، استراتژیهایی مانند بای پس معده و سایر جراحی های کاهش حجم معده را که گزینه های رایجی هستند، انتخاب می کنند. درحالیکه این استراتژیها با کاهش خطر برخی سرطانها همراه است اما تنها مورد استثناء سرطان کولون یا سرطان روده ی بزرگ است.
دانشمندان درحال بررسی این ارتباط هستند آنها بروی نسل جدیدی از داروهای کاهش وزن که تأثیرات بیولوژیکی این پروسیجرها را تقلید می کنند، مطالعه کرده اند.
در حالیکه استراتژیهای مذکور با کاهش تعدادی از سرطانها در ارتباط می باشند اما تنها استثناء گزارش شده از یک مطالعه ی دراز مدتی که درسال 2013 بروی 77 هزار بیمار چاق انجام گردید، سرطان کولون بود.
دانشمندان بیمارستان Mount Sinaiدر تورنتو نتایج کار تحقیقاتی خود در این زمینه را در مجله ی Cell Metabolismمنتشر کردند.
برخی هورمونهای روده ای مانند پپتید شبه گلوکاگون 2 و اسیدهای صفراوی به هضم غذا کمک می کنند هورمون GLP-2علاوه بر کمک به هضم غذا، یک فاکتور رشد روده ای نیز می باشد و تقسیم سلولها را در روده تحریک می نمایند.
در این تحقیق دانشمندان یک نقش جدید برای برخی از هورمونهای روده ای نظیر GLP-1یافتند آنها با استفاده از ابزارهای ژنتیکی به تشریح تأثیرات این مولکول بر سلولهای روده پرداختند. نتایج این تحقیقات نشان می دهد که افزایش فعالیت GLP-1یا حذف فعالیت آن یا حذف گیرنده ی GLP-1می تواند سبب افزایش یا کاهش شیوع تومورهای روده ای درموش شود.
دکتر Druckerمتخصص غدد و نویسنده ی ارشد این مقاله می گوید: برای سالهای متوالی ، تصور می شد GLP-1به عنوان فاکتور رشد سلولهای بتا است و برخی از محققان سوالاتی درباره ی امکان بروز سرطان پانکراس دراین مورد مطرح می کردند اما شواهدی درمورد این موضوع وجود نداشت. در تحقیق اخیر احتمال بروز این مورد افزایش یافته است زیرا نتایج نشان می دهد که GLP-1یک فاکتور رشد روده ای است.
پیش از این هیچ مطالعه ای بروی ارتباط استفاده ی دراز مدت از داروهای مبتنی بر GLP-1با افزایش شیوع سرطان انجام نشده است. با این حال ما تصور می کنیم بیمارانی با سابقه ی قبلی یا افزایش خطر سرطان روده ی بزرگ برای اینگونه درمانها مناسب نباشند.
بر اساس اطلاعات بدست آمده از این تحقیق دکتر Druckerاین سوالات را مطرح می کند: آیا داروهای تحقیقاتی جدید که برای درمان دیابت یا سایر بیماریهای متابولیک بکار می روند و سبب افزایش GLP-1و GLP-2و اسیدهای صفراوی می شوند ایمن هستند؟ برای مثال داروهایی که هدف آنها گیرنده های گلوکاگون می باشد که ممکن است بطور بالقوه موجب افزایش مقدار GLP-1و GLP-2و اسیدهای صفراوی درخون شوند (بسته به دوز ومدت زمان درمان).
دکتر Druckerمی گوید: ما درباره ی استفاده از نتایج تحقیقات انجام شده بروی موش در انسان محافظه کار هستیم اما همیشه اطلاعات بدست آمده فرضیه ای را در مورد انسانها مطرح می کند و به نظر من اگر شما تحت درمان با داروهایی هستید که سطح فاکتورهای رشد روده ای را در بدن شما افزایش می دهند بهتر است با پیگیری منظم برای مثال کولونوسکوپی منظم احتمال این خطر را بررسی کنید .
منبع:www.sciencedaily.com/releases/2015/03/150303123834.htm